Każda osoba ma swoją własną historię. Każdy z nas chciałby wspominać czasy dzieciństwa z uśmiechem i ciepłem w sercu. Dom rodzinny powinien kojarzyć się z bezpieczną przystanią i miejscem odpoczynku. Dlaczego nie każdy może tego doświadczyć?

Kim jest Dorosłe Dziecko Alkoholika?

DDA – Dorosłe Dzieci Alkoholików – to osoby, które dorastały w nieprzyjaznych warunkach rodzinnych, gdzie występował problem z alkoholem. Bycie DDA świadczy o podwójnej tożsamości – byciem dorosłem, równolegle będąc wciąż dzieckiem. Przyczyną tego stanu są niezamknięte problemy z czasów dzieciństwa.

Większość osób, które wychowywały się w rodzinie dysfunkcyjnej, wolałyby usunąć pewne wydarzenia ze swojego dzieciństwa. Niektórzy, szukają w tym czasie dobrych stron, twierdząc, że cierpienie i bolesne momenty wzmocniły ich osobowości i wzbogaciły ich życie o cenne doświadczenia. Inni zaś, wypierają problem lub powielają złe wzorce zachowania.

Czego doświadczają dzieci w rodzinie alkoholowej?

Oto obszary życia rodzinnego, które są głównie zagrożone z powodu uzależnienia rodziców lub opiekunów. Są to:

• życie uczuciowe – nieustanny lęk, brak stabilności i bezpieczeństwa w rodzinie, złość, frustracja, wstyd, poczucie winy.

• bezpieczeństwo i wzajemna pomoc – środowisko, które miało być szczególnie przyjazne – jest niekończącym się źródłem krzywd.

• kontakt i zrozumienie – relacje z najbliższą rodzinie bazują na manipulacji i ciągłym kłamstwie.

• kontakt ze środowiskiem zewnętrznym – próby ukrywania problemu i poszerzająca się izolacja.

• zasoby materialne – zmniejszone środki finansowe z powodu zmienionych priorytetów.

Tak wiele zagrożonych obszarów w funkcjonowaniu rodziny sprawia, że staje się ona rodziną dysfunkcyjną. Wpływa ona w sposób nieodwracalny na młodego człowieka, kształtując w nim tożsamość i osobowość, która odbiega od ideału szczęśliwego człowieka.

Jak wygląda dzieciństwo DDA?

Każde dziecko potrzebuje ciepła i miłości od swoich rodziców, jest od nich w pewnym sensie uzależnione. Dziecko w rodzinie alkoholowej, często jest pozostawione same sobie i przyjmuje ten fakt za naturalny. Przez zachowanie opiekunów, utwierdza się w przekonaniu, że właśnie tak funkcjonuje świat i każda „normalna rodzina”. Atmosfera przepełniona kłamstwem i manipulacją przypomina atmosferę w domach, w których problemem są narkotyki.

Dziecko w rodzinie alkoholowej przyjmuje różne strategie radzenia sobie z problemami, współtowarzyszą one innym dysfunkcjom natury psychicznej i fizycznej. Dziecko jest nieustannie zmęczone lub ospałe, ma koszmary, cierpi na bezsenność, moczy się w nocy, nie zgłasza potrzeb fizjologicznych, ssie palec, obgryza paznokcie.

Pewne sfery w fazach rozwoju dziecka mogą przechodzić regres, zatrzymywać się na danym poziomie lub przechodzić ze znacznym opóźnieniem. To tylko niektóre z konsekwencji nadmiernego spożywania alkoholu w rodzinie. Objawy te mogą dotyczyć DDA w niewielkim lub niezauważalnym stopniu. Niemniej jednak, problemy rodzinne negatywnie wpływają na rozwój każdego dziecka.

Co charakteryzuje DDA?

Oto niektóre ze strategii i zachowań, które są charakterystyczne dla danej grupy osób:

• blokowanie nieprzyjemnych emocji i uczuć, blokując tym samym uczucia pozytywne,

• niezdrowa samodzielność, odtrącanie pomocy innych,

• obwinianie siebie o przykre wspomnienia z dzieciństwa,

• wiktymizacja – przeświadczenie, że krzywda jest karą za złe zachowanie,

• nieumiejętność znajdowania wyjść z problemów, przekonanie o nieuniknionym, skazanym na porażkę losie, użalanie się nad sobą.

Gdzie szukać pomocy?

Podstawową formą pomocy dla DDA jest terapia. Wymaga ona ciągłej, konsekwentnej pracy. Pozwala jednak odnaleźć własne ja i własną wartość.

Obecnie powstaje wiele stron internetowych dla DDA, które są nieocenionym wsparciem.

Możemy szukać pomocy u pracownika socjalnego, psychologa szkolnego, terapeuty. Profesjonalną pomoc można również uzyskać w Poradniach Zdrowia Psychicznego.

Dobrą radę można uzyskać również u zaufanego przyjaciela, partnera życiowego, księdza lub innej przyjaznej osoby.